Oświadczenie Rady Społecznej przy Biskupie Płockim

1. Odrestaurowana w 2017 r. Kaplica Królewska w Bazylice Katedralnej w Płocku przypomina o szczególnej odpowiedzialności za Ojczyznę. Matka Kościołów mazowieckich, jedna z najstarszych Katedr w Polsce, przechowująca doczesne szczątki Władysława Hermana, Bolesława Krzywoustego i najważniejszych książąt mazowieckich, w niezwykły sposób pokazuje, jak nasi przodkowie budowali polską ojczyznę nad Wisłą, razem zresztą z innymi plemionami scalonymi przez chrzest i panowanie piastowskie. Świętując stulecie odzyskania niepodległości w 2018 r., odsłaniamy najważniejsze źródła polskiego patriotyzmu, w którym ma swoje miejsce zarówno naród, ojcowizna jak i kultura.

2. Oddziaływanie Kaplicy Królewskiej znajduje przedłużenie w setkach mazowieckich świątyń, cmentarzy, kurhanów, kapliczek i krzyży, które przechowują świadectwa służby Polsce przez obrońców Ojczyzny, ale także twórców kultury, duchownych, stróżów miejsc pamięci o małych ojczyznach. Wyrażając wdzięczność duchowieństwu, władzom samorządowym i szkolnym, jesteśmy przekonani, że rodzice, nauczyciele i katecheci znajdą sposób, aby głosy przeszłości dotarły do serc, umysłów i sumień młodych Polaków.

3. Doskonałą okazję do tego stwarza 450. rocznica śmierci św. Stanisława Kostki, obchodzona w całej Polsce jako Rok św. Stanisława Kostki. Pamiętając, że św. Stanisław Kostka już w 1671 r. został ogłoszony patronem Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego, na Mazowszu mamy okazję dotknąć śladów Świętego z Rostkowa, zarówno w ziemi przasnyskiej i zakroczymskiej, jak również w bogatej historii jezuitów na Mazowszu, wraz ze słynnymi kolegiami jezuickimi w Pułtusku i Płocku.

4. Zachęcamy środowiska pedagogiczne – kościelne i świeckie naszej diecezji do przypomnienia ducha szkół jezuickich, w których wysoki poziom naukowy łączył się z integralnym wychowaniem humanistycznym, estetycznym i religijnym. Rok Stanisławowski stwarza okazję do zwiększenia wysiłków w celu utworzenia nowych szkół katolickich w naszej diecezji. Szczególnie zachęcamy stowarzyszenia i ruchy prorodzinne (Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Kościół Domowy, Ruch Rodzin Nazaretańskich, Akcja Katolicka), aby w tworzenia środowisk szkolno-wychowawczych odpowiedziały na wyzwania naszych czasów.

5. Szczególnego znaczenia nabiera wychowanie patriotyczne młodych Polaków, którzy z jednej strony potrafią docenić bohaterstwo obrońców Ojczyzny, z drugiej zaś narażeni są na wpływy wielokulturowego postmodernizmu i nacjonalizmu. W tym kontekście droga św. Stanisława Kostki, Polaka z Rostkowa, szukającego wyższych wartości (ad maiora natus sum) w europejskiej wspólnocie Jezuitów, może być inspiracją do odwagi pójścia za głosem powołania, także kapłańskiego czy zakonnego. Kryzys powołań kapłańskich i zakonnych powinien stać się wyzwaniem dla wszystkich wspólnot rodzinnych i kościelnych w naszej Ojczyźnie.

6. Przykład braterstwa chrześcijańskiego, tak samo dumnego ze swojej tożsamości narodowej, jak i otwartego na inne kultury pokazały Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Ich duch powinien być pielęgnowany w Roku św. Stanisława Kostki poprzez rozwijanie na Mazowszu „patriotyzmu gościnnego, włączającego, inspirującego się najlepszym dorobkiem sąsiadów i całej europejskiej kultury” (por. KEP, Chrześcijański kształt patriotyzmu, n. 6). Powinno to znaleźć wyraz w zarówno w odniesienia do braci Ukraińców, szukających pracy w Polsce, jak i w konkretnej pomocy polskim repatriantom ze Wschodu. Wielu z nich, przynajmniej w pierwszych miesiącach po przyjeździe do Polski, znajduje przystań w Domu Polonii w Pułtusku. Zobowiązuje to nas do okazania solidarności i konkretnej pomocy.

7. W ramach troski o Ojczyznę, nie możemy zapomnieć o tych, którzy w ostatnim czasie wyemigrowali z Mazowsza za pracą do krajów ościennych. Prosimy, aby nawiązywali kontakty z polskimi ośrodkami duszpasterskimi, tworzyli solidarne grupy wsparcia, pamiętali o rodzinach pozostawionych w Polsce, w sposób godny prezentowali polską kulturę i styl życia pośród cudzoziemców. Od rodzin pozostawionych w Polsce, polskiego rządu i Kościoła mają prawo oczekiwać wsparcia, zwłaszcza w utrzymywaniu kontaktu z Ojczyzną i zapewnieniu opieki duszpasterskiej przez polskich księży.

8. Zachęcamy wreszcie duszpasterzy, rodziców, wychowawców, ludzi nauki, kultury i polityki do promocji patriotyzmu, w którym takie zasady współżycia społecznego jak życzliwość, solidarność, gotowość do pojednania i troska o wykluczonych pozwolą przezwyciężać polskie wady narodowe, wypływające zarówno z egoistycznych postaw niektórych Polaków, jak i koniecznych do usunięcia struktur zła.

9. W tym kontekście wzywamy do budowania kultury politycznej, w której różnice w postrzeganiu dobra wspólnego, nie muszą prowadzić do walki, nienawiści, obrażania godności przeciwników politycznych. Chrześcijanie powinni stawać się promotorami dialogu między partiami politycznymi, pośrednikami między grupami społecznymi i zawodowymi, a nawet ośrodkami władzy. Powinna temu służyć szersza znajomość katolickiej nauki społecznej oraz większa aktywność wiernych świeckich w podejmowaniu odpowiedzialności za dobro wspólne.

Ks. prof. dr hab. Ireneusz Mroczkowski

Przewodniczący Rady Społecznej przy Biskupie Płockim

Płock, dnia 30 grudnia 2017 r.

 fot. wikipedia.pl