O godz. 17.00 zawyją syreny, a przed budynkiem Urzędu Miasta symbolicznie zapalone zostaną znicze. Myśli zebranych na Rynku Miejskim skierują się ku tym, którzy 78 lat walczyli o wolność.
Jak podają źródła m.in. fragment broszury „Powstańcy warszawscy”, wyd. IPN, seria „Patroni naszych ulic”, Powstanie Warszawskie rozpoczęło się, na mocy rozkazu komendanta głównego Armii Krajowej, gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora”, 1 sierpnia 1944 r. o 17.00, tzw. godzinie „W”. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej. Armia Krajowa i władze Polskiego Państwa Podziemnego zamierzały ujawnić się i wystąpić wobec Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (utworzonego w Lublinie i zależnego od woli Stalina) w roli gospodarza (jako jedyna legalna władza niepodległej Rzeczypospolitej). Powstanie planowane na kilka dni upadło 3 października po 63 dniach walki. W jego wyniku zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.
Pod względem militarnym powstanie zakończyło się klęską, jednak od strony politycznej spełniło doniosłą rolę. Rozpoczynając je, Polacy zademonstrowali dążenie do odzyskania i utrzymania niepodległości.
Jak napisał po wojnie Jan Nowak-Jeziorański, uczestnik tego niepodległościowego zrywu, legendarny „kurier z Warszawy”, „walka nie była daremna”, a powstanie warszawskie sprawiło, że „państwo polskie, chociaż zniewolone i wasalne, zachowało swoją odrębność i przetrwało Stalina”.
Napisz komentarz
Komentarze