Na początku byli myśliwi... historia Gostynina i okolic

Dawno, dawno temu... Tak zazwyczaj zaczynają się legendy, baśnie i ludowe podania. Ale tak zaczyna się również prehistoria Ziemi Gostynińskiej. Z badań archeologicznych wynika bowiem, że pierwsi ludzie na tym terenie pojawili się około dziesięciu tysięcy lat przed naszą erą.

W schyłkowym okresie paleolitu, tuż po ustąpieniu lodowca, na terenie obecnej Ziemi Gostynińskiej pojawiły się pierwsze grupki myśliwych. Polowali oni na renifery, najbardziej w tamtym czasie rozpowszechnioną zwierzynę łowną.

Wędrujący za reniferami ludzie budowali szałasy. Ich pozostałości zostały odkryte w północno-wschodniej części Ziemi Gostynińskiej. W obozowiskach prehistorycznych myśliwych odnaleziono również używane przez nich krzemienne narzędzia: drapacze, rylce, skrobacze, zbrojniki.

Gdy nastała epoka mezolitu (8000-5000 tysięcy lat przed naszą erą), klimat zaczął się ocieplać, renifery przeniosły się na północ, a ich miejsce zaczęły zajmować bobry, dziki, jelenie, łosie, niedźwiedzie, tury oraz żubry. Większość z nich przetrwała na naszym terenie do czasów obecnych. Wyjątkiem są tury (ostatni przedstawiciel tego gatunku zabity został w 1627 roku) i żubry, które przewędrowały na północno-wschodnie tereny obecnej Polski. Pozostały w użyciu zbrojniki, drapacze, ale pojawiły się również harpuny i łuki.

Z czasem rozpoczęło się stopniowe odchodzenie od biernego wykorzystywania dóbr przyrody. W neolicie udomowiono pierwsze zwierzęta, rozpoczęto uprawę ziemi i wytwarzanie pierwszych glinianych naczyń. Na terenie obecnej Ziemi Gostynińskiej wciąż nie brakowało ludności zajmującej się zbieractwem i łowiectwem, jednak zaczęły pojawiać się również ludy rolnicze, które zajmowały się uprawą pszenicy i jęczmienia. Ślady ich działalności odnaleziono w torfowiskach w Gostyninie i jego najbliższej okolicy. Na Dybance odkryty został topór o długości 28 centymetrów, który został wykonany z rogu jelenia. Prawdopodobnie używany był do spulchniania gleby.

W miejscowości Krzywie została znaleziona kamienna siekierka z wygładzaną powierzchnią. Mocno spracowane ostrze może świadczyć o tym, że była bardzo często wykorzystywana do różnych prac. Jej długość to 11,5 centymetra, szerokość – 52, cm, a grubość – 3,4 cm.

W czasach prehistorycznych wejście ludów zajmujących się rolnictwem na terytorium myśliwych odbywało się w miarę bezkrwawo. W czasach dużo nam bliższych (chociaż wciąż jeszcze stosunkowo odległych) nie było już tak pokojowo, o czym więcej w naszej kolejnej opowieści...