Sojusz oparty na małżeństwie

W 1288 roku zmarła Zofia, księżniczka litewska, żona księcia Bolesława II, matka Siemowita, Trojdena i Anny. Trzy lata później kolejną małżonką władcy Mazowsza Płockiego została Kunegunda, siostra króla Czech Wacława II.

Północno-zachodnia część Mazowsza zyskała dzięki temu bardzo poważnych protektorów, jednocześnie stabilizację polityczną i finansową. Posag książęcej małżonki był kilka razy większy niż w przypadku księżniczek litewskich, ruskich i polskich. Płock, Wyszogród i Gostynin stały się tzw. oprawą wdowią. Urzędnicy każdego z wymienionych wyżej grodów zobowiązani byli do złożenia uroczystego hołdu księżnej Kunegundzie.

W 1294 roku zmarł Konrad II, a jego brat Bolesław objął we władanie całe Mazowsze. Stosunki między Bolesławem i Wacławem stawały się coraz bardziej napięte. Gdy w 1300 roku król Czech koronowany został na władcę Polski, wracając z Pomorza Gdańskiego wkroczył na Mazowsze i złupił okolice Gostynina. Nie zdołał jednak zdobyć grodu, który okazał się świetnie przygotowany do działań obronnych.

Stosunki między szwagrami zaogniły się do tego stopnia, że w 1302 roku Kunegunda wyjechała do Pragi, zabierając ze sobą córkę Eufrozynę, a pozostawiając w Płocku syna Wacława. Tego samego roku Kunegunda wstąpiła do klasztoru benedyktynek Św. Jerzego na zamku praskim. Po kilku miesiącach osiągnęła godność opatki, którą piastowała do śmierci w 1321 roku.

W piątek przyjrzymy się bliżej książęcej polityce na terenie Ziemi Gostynińskiej.