Gostynin24
Chamski Zbigniew Antoni syn Adama i Rozalii, urodził się w Moczydłach, gmina Szczawin. W 1921 r rozpoczął naukę w gimnazjum w Gostyninie. W 1928 roku zdał egzamin do Korpus Kadetów w Rawiczu. W 1932 r. rodzice osiedlili się Lidze (Białoruś). Maturę zdał w Białymstoku w 1933 roku. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W 1935 r został awansowany na stopień podporucznika kawalerii i przydzielony do 10 Pułku Ułanów Litewskich w Białymstoku. Odnosił sukcesy w pułkowych zawodach jeżdzieckich. W 1939 roku wyruszył na front. Odznaczył się niebywałą odwagą podczas walk z czołgami niemieckimi. Został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich dostał się do niewoli i osadzony w obozie w Kozielsku. 2 kwietnia 1940 roku zamordowany został w Katyniu.
Gliński Kazimierz urodził się 10 lipca 1902 roku w Boniewie. Był synem Kazimierza i Teodory z Krzymskich primo voto Adamowej Grabskiej, współwłaścicielki majątku Luszyn. Podczas wojny bolszewickiej jako ochotnik wstąpił do armii. Walczył w 203 Pułku Ułanów. Wyróżnił się w szarży pod Ciechanowem za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1922 roku ukończył gimnazjum a w w 1924 r Szkołę Podchorążych Rezerwy. Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli radzieckiej. Zamordowany w Katyniu 9 kwietnia 1940 roku.
Kostkiewicz Zygmunt urodził się 1 kwietnia 1893 roku w Gostyninie. Po ukończeniu szkoły handlowej w Piotrogrodzie w 1917 roku został wcielony do armii rosyjskiej. Do Wojska Polskiego wstąpił w 1918 roku. Brał udział w odsieczy Lwowa. W maju 1920 roku będąc dowódcą 10 kompanii 30 Pułku Strzelców Kaniowskich przyczynił się do zdobycia miasteczka Koziany. Za ten czyn odznaczony został Orderem Virtuti Militari 5 klasy. Po zakończeniu wojny do 1927 roku służył w 30 Pułku Piechoty jako zastępca dowódcy batalionu. W 1922 r awansował do stopnia kapitana a w 1928 roku do stopnia majora. W stopniu podpułkownika walczył w obronie kraju w 1939 r. Walczył w 45Pułku Strzelców Kresowych, który stacjonował w Równem. Dostał się do niewoli sowieckiej. 9 kwietnia 1940 r został zamordowany w lesie katyńskim. Przy jego zwłokach znaleziono dowód osobisty, medalik na złotym łańcuszku i Order Virtuti Militari.
Żona Janina zd. Zawadzka
Kowalewski Michał Bogdan urodził się 8 sierpnia 1908 roku w Gostyninie w rodzinie Józefa i Emilii z Malczewskich. Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Powołany do armii, w stopniu podporucznika rezerwy służył w 8 Pułku Artylerii Lekkiej w Płocku . We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Był jeńcem obozu w Kozielsku. W 1940 roku został zamordowany w Katyniu.
Łysakowski Jan urodził się w Jaworznie. Syn Adama i Rozalii zd. Kędzierczyk. Był bratankiem Kazimierza Łysakowskiego właściciela majątku Lucień. Małżeństwo Łysakowskich byli bezdzietnym i usynowili Jana. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Gostyninie naukę kontynuował w gimnazjum warszawskim. Stryj pragnął aby Jan wybrał służbę wojskową . Wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W latach 1936 – 1939 mieszkał w Lucieniu i pomagał w zarządzaniu majątkiem. Po ogłoszeniu mobilizacji udał się do swojego pułku w Łańcucie. Pułk toczył ciężkie boje, wycofując się w kierunku Lwowa. Tutaj prawdopodobnie dostał się do niewoli radzieckiej. Został osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 roku zostali wywiezieni w nieznane. Wiosną 1943 roku odkryto zbiorowe mogiły pomordowanych polskich oficerów. Wśród zamordowanych było też ciało porucznika Jana Łysakowskiego.
Morawski Józef urodził się w 1896 roku w Sierakowie gmina Gostynin . Był synem Michała i Katarzyny z Dudzińskich . Ukończył gimnazjum i kurs agronomów. Pracował w majątku Sieraków. W 1919 roku został powołany do odbycia służby wojskowej. Podczas wojny bolszewickiej służył w oddziałach łączności. W 1920 roku został mianowany na stopień porucznika . Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku. Po klęsce wrześniowej dostał się do niewoli radzieckiej. Został zamordowany w Katyniu 2 kwietnia 1940 roku. Podczas ekshumacji znaleziono przy nim modlitewnik,krzyżyk , list i dwie pocztówki.
Nadolski Jerzy urodził się 11 października 1885 roku w Sannikach w rodzinie Stanisława i Zofii z Kubickich. Maturę zdał w Warszawie. Medycynę studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z chwilą wybuchu wojny wstąpił do Legionów Polskich pełniąc służbę medyczną w stopniu kapitana. Po wybuchu II wojny objął komendę nad całym szpitalnictwem polowym w południowo- wschodniej Polsce. We wrześniu 1939 roku został internowany przez władze radzieckie i osadzony w obozie jenieckim w Charkowie. Tam został prawdopodobnie zamordowany. Był czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W 2007 roku pośmiertnie awansowany przez Prezydenta RP do stopnia generała brygady .
Piotrowski Ksawery urodził się 21 sierpnia 1893 roku w Gostyninie w rodzinie Władysława i Franciszki z Markowskich. Przed I wojną światową brał udział w życiu politycznym ( Zarzewie, Drużyny Strzeleckie ) za co więziony był przez władze carskie.W latach 1919 – 1921 służył w 6 Pułku Piechoty. W czasie trwania wojny ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty. Za zasługi wojenne odznaczony został Orderem Krzyża Niepodległości,Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem za Wojnę 1918- 1921.W 1939 roku znalazł się w niewoli sowieckiej i osadzony w obozie w Starobielsku. Z obozu zostali przewiezieni do siedziby NKWD w Charkowie. W podziemiach budynku zostali zamordowani strzałem w tył głowy.
Wśród zamordowanych był porucznik Ksawery Piotrowski.
Stanisław Adamski
Napisz komentarz
Komentarze