Oświadczenie Rady Społecznej przy Biskupie Płockim

1. Poparcie Polaków dla Unii Europejskiej, odnotowywane we wszystkich badaniach opinii społecznej w Polsce, wskazuje na mądrość przywódców politycznych i duchowych narodu, w tym głównie Jana Pawła II, którzy potrafili dostrzec przed piętnastu laty w zjednoczonej Europie nie tylko wspólnotę wartości i interesów, ale oryginalną, pozbawioną precedensu w historii, konstrukcję związku państw.

2. W sensie ekonomicznym, kulturowym, edukacyjnym i infrastrukturalnym bilans piętnastoletniej obecności Polski w strukturach Unii Europejskiej jest pozytywny. Polska jako państwo potrafiła wykorzystać potencjał cywilizacyjny stworzony przez obecność w związku państw rozwiniętych. Także Polacy jako indywidualni obywatele wykorzystali otwarte granice, możliwość pracy, studiowania, wymiany naukowej, turystyki, „wspólnej przestrzeni kulturowej”. Unia Europejska pomogła skumulować potencjał Polaków, wyzwolony po upadku systemu zniewolenia społecznego.

3. Choć przed 15 laty wielu Polaków wyrażało niepokój związany z zachowaniem tożsamości narodowej i religijnej w Unii, to zwyciężyło zdanie Jana Pawła II, że Polska stanowiła zawsze ważną część Europy i Kościoła w Europie. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, że twórcy idei zjednoczonej Europy – K. Adenauer, R. Schuman, A. De Gasperi - byli gorliwymi katolikami, kierującymi się takimi zasadami jak duch pojednania, bratniej solidarności, współpracy i troski o dobro wspólne Europy.

4. Współczesnym Polakom nie mogą być obojętne wartości, które wywodzą się z chrześcijańskiego źródła: troska o tożsamość narodową i religijną, w tym godność osoby ludzkiej i jej niepodważalne prawa, nienaruszalność życia ludzkiego, centralne miejsce rodziny opierającej się na małżeństwie jako związku kobiety i mężczyzny, praca uważana jako dobro osobiste i społeczne, prawo do wolności religijnej, władza polityczna rozumiana jako służba, demokracja oparta na wartościach.

5. Bez tych wartości Europa straciłaby duszę, przestała być rodziną narodów opartą na chrześcijańskiej tradycji. Chociaż próbuje się wprowadzać symbole patriotyzmu europejskiego (flaga, hymn, ujednolicone paszporty, wspólnotowe święta), to nic nie może zastąpić tożsamości narodowej ukształtowanej przez wartości duchowe, symbole narodowe, wspólne pochodzenie, historię, przynależność jednostki do wspólnoty losu i przeznaczenia.

7. Niepokój katolików budzą próby pominięcia w Zjednoczonej Europie chrześcijaństwa jako źródła dziedzictwa europejskiego. Owocem tego są dążenia propagujące postulat sekularyzmu, skrajnie pojmowanej neutralności światopoglądowej, negatywnego wymiaru wolności religijnej. Wszystko to sprawia, że Europejczycy są podzieleni co do zasadniczych racji leżących u podstaw ich wspólnych wartości, a wielu rezygnuje z próby ich uzasadniania.

8. W tym kontekście konieczna jest europejska edukacja polskich katolików. W pierwszym rzędzie musi ona poszukiwać sposobów łączenia interesów narodowych, w tym także tożsamości chrześcijańskiej, z narastającymi procesami globalizacyjnymi, coraz silniejszymi powiązaniami europejskimi i międzynarodowymi, wolnym przepływem usług, towarów i ludzi. Katolicy biorąc przykład z nauki i postawy Ojców Założycieli Unii, kierując się zasadami solidarności, równości, pojednania między narodami, powinni za wszelką cenę obronić Unię przed walką egoizmów narodowych i politycznych.

9. Wybory do Parlamentu Europejskiego dają możliwość wyrażenia katolickich postulatów odnośnie do modelu Unii. Dlatego udział w nich staje się obowiązkiem moralnym i patriotycznym, sprawą sumienia, dojrzałości obywatelskiej i odpowiedzialności za powodzenie jedynego w czasach współczesnych, międzynarodowego projektu politycznego, wyrosłego z ducha chrześcijańskiego, filozofii greckiej i prawa rzymskiego.

Podpisali:

Ks. prof. dr hab. Ireneusz Mroczkowski – przewodniczący; bp dr Mirosław Milewski, dr Elżbieta Grzybowska, mgr Aleksandra Jadczak, prof. dr hab. Janusz Kempa, mgr Henryk Kowalczyk, mgr Mirosław Koźlakiewicz, lek. med. Elżbieta Kuminiarczyk, lek. med. Leszek Szcząchor, prof. dr hab. Janusz Zieliński

Płock, dnia 22 maja 2019 r.