Galaktyka M51 – przypominająca swym kształtem wir lub dla innych znak zapytania ;) – została odkryta w 1773 roku przez Charles'a Messiera i umieszczona w jego słynnym Katalogu Obiektów Mgławicowych pod pozycją 51 – M51. Messier skatalogował obiekt nie wiedząc do końca czym on właściwie jest – był on po prostu „obiektem mgławicowym”. Dziś już wiemy, że M51 to galaktyka spiralna oddalona od nas o ponad 23 miliony lat świetlnych i średnicy 60 tysięcy lat świetlnych, o pięknie ukształtowanych ramionach spiralnych – jest pierwszą galaktyką w której astronomowie dostrzegli wyraźną strukturę spiralną. Obserwujemy ją patrząc z kierunku bieguna galaktycznego niemalże pod kątem 90 stopni.
Nieco dalej, w odległości około 2 milionów lat świetlnych za galaktyką M51 widzimy galaktykę soczewkowatą NGC5195. Obie galaktyki silnie oddziałują ze sobą grawitacyjnie. Przyjmuje się, że widoczne w ramionach spiralnych M51 intensywne procesy gwiazdotwórcze – na zdjęciach w odcieniach różowawych i karmazynowych – są właśnie zasługą wzajemnych oddziaływań grawitacyjnych między galaktykami. Kolor brązowy to gęste obłoki pyłowo-gazowe ramion spiralnych, kolor żółtawy bliżej centrum galaktyk to sumaryczny blask miliardów starszych, nieco chłodniejszych gwiazd. Kolor błękitny i niebieskawy po zewnętrznych stronach ramion spiralnych to gęste gromady super gorących młodych gwiazd. Wyraźnie widoczne zniekształcenie jednego z ramion M51 – wyciągniętego w kierunku NGC5195 to również skutek grawitacyjnej interakcji. Obie galaktyki ciągle się do siebie zbliżają i w przyszłości połączą się w jedną galaktykę eliptyczną.Poza dwiema głównymi bohaterkami na zdjęciach da się dostrzec sporo jeszcze bardziej odległych galaktyk. Na przykład IC4263 – odległa od nas o 144 miliony lat świetlnych.
Wszystkie zaprezentowane tu prace to materiał zebrany i obrobiony za pomocą technik astrofotograficznych – fotografie własne, z wyjątkiem grafiki nr 5 – tutaj wykorzystałem program Stellarium.
Kilka danych technicznych odnośnie sprzętu, dzięki któremu powstały zdjęcia:
Teleskop: Newton SkyWatcher 200P/1000, Kamera główna: (OSC) ZWO ASI 294MC Pro, temp. sensora: -10 st. C, gain: 280, Montaż paralaktyczny: SkyWatcher HEQ5 Pro SynScan GoTo belt mod, Guiding: ZWO 60/280 + Bresser Full HD Deep-Sky guider 1,25", Korektor komy GSO 2", filtry: brak. Oprogramowanie: SharpCap, PHD2, DSS, Pixinsight, PS CS6. Łączny czas ekspozycji: 5 godzin - stack ze 150 klatek po 120 sekund każda. Miejsce wykonania zdjęć: Gostynin, fot. Tomasz Balcerzak, www.balcerzak.info.
Napisz komentarz
Komentarze