Historia Gostynina. Ziemia Gostynińska się rozrasta

Mazowsze zostało potężnie zniszczone przez litewskie najazdy. Dlatego nieodzowne stało się odtworzenie sieci grodowej. W płockiej części Mazowsza, którą po śmierci Siemowita I rządził Wańka Bolesławowic, pozostały zaledwie trzy czynne grody książęce: Płock, Wyszogród oraz Gostynin. Nie działały star grody kasztelańskie: Raciąż, Sierpc i Płońsk.

W czasie formowania się nowej struktury grodowej naszej części Mazowsza pod władzę grodu w Gostyninie przekazane zostały tereny znajdujące się na lewym brzegu Bzury, które wcześniej przynależne były grodowi w Sochaczewie. Dzięki temu potężna do tej pory kasztelania sochaczewska została osłabiona na rzecz sąsiadującego z nią grodu gostynińskiego, który znajdował się wówczas, podobnie jak Płock, Sochaczew, Wyszogród i Biała, w rękach Perejesławy, matki Bolesława II.

Po powrocie z litewskiej niewoli Konrada II w jego rękach znalazły się: Czersk, Ciechanów, Zakroczym, Wizna, Jazdów i Pułtusk.

W 1275 roku księciem płockim został Bolesław II, który cztery lata później poślubił litewską księżniczkę Gaudemundę. Z 1279 roku pochodzi również pierwszy książęcy dokument, który wystawiony został w Gostyninie, gdzie władca zawitał w trakcie objazdu swoich włości. Ów dokument to pierwsze oficjalne pismo, w którym znalazły się informacje na temat grodziska gostynińskiego, które stało się jednym z ulubionych miejsc pobytu mazowieckiego księcia.

Względny spokój nie trwał na Mazowszu długo. Już w latach osiemdziesiątych XII wieku doszło do bratobójczych walk, które nie ominęły również Gostynina. Więcej na ten temat już za tydzień w kolejnym odcinku naszej opowieści.