Jakie życie, taka śmierć
Jakże kruche jest ludzkie życie. Jak szybko przemija czas. Współczesny człowiek nie chce rozmawiać o śmierci, choć ona jest jedyną rzeczą, której możemy być całkowicie pewni. Jakże musi być szalony ten, kto z „używania” czyni cel życia, kto zamyka oczy na oczywistość, że żyjemy, aby umrzeć i że od nas samych zależy jaka będzie śmierć, od tego jak żyjemy i co jest dla nas najważniejsze, w czym pokładamy ufność – w dobra przemijającego świata czy w dobra duchowe: „Nie gromadźcie skarbów na ziemi, gdzie mól i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” (Mt 6,19-21).
11.05.2019 11:00