Animal Ghost

Dzień dobry. Może się przedstawię. Jestem Balu. Moja pani mówi, że mnie znacie, ale ja mam wątpliwości.

Mała, szorstkowłosa, niepozorna, taka myszka. To właśnie Mysia.

Boimy się, że Fusia bardzo długo będzie czekać, żeby ktoś ją pokochał. Dlaczego?

Jestem Sinus i jestem kotem. Stwierdziłem to niedawno, bo usłyszałem, że koty mają 9 żyć.

Kenzo trafił do nas z gminnego kojca, gdzie czekał na wyrok. Przed wyjazdem do schroniska został ocalony w ostatnim możliwym momencie.

Postaramy się napisać ten post najspokojniej jak potrafimy, mimo, że kłębią się w nas emocje. Jesteśmy jednocześnie źli i bardzo rozczarowani. Przechodzimy do sedna…

Ile zjedliście pączków w Tłusty Czwartek? Spaliliście już te kalorie? Bo jeśli zaczynacie wiosenną dietę to mamy dla Was propozycje nie do odrzucenia…

Macie czasem wrażenie, że los się na Was uwziął? Viva ma.

Przedstawiamy psy z innej epoki… Ta historia nie jest bajką. Jest prawdą, brutalną rzeczywistością, z którą wciąż zmaga się tysiące psów na polskiej wsi. Tam za płotem, często za Twoją miedzą, psy wciąż pozbawione są godności, szacunku, wolności. Ale zacznijmy od początku.

Parys trafił do nas pod koniec stycznia 2019.

Nuta to śliczna, mądra i wyjątkowo rozgadana sunia, która szuka nowego domu.

Za oknami śnieg i mróz. Krajobraz, zwłaszcza poza miastem, iście bajkowy. Wszyscy wiemy, jak przyjemnie wrócić do ciepłego domu po zimowym spacerze i z kubkiem gorącej herbaty cieszyć się tym pięknem. Niestety nie wszystkie stworzenia podzielają naszą radość.

Żaden pies nie powinien spędzać życia na łańcuchu, ale sama myśl, że stoi na nim przerażone, wychudzone, przypominające pinczerka maleństwo wyciska łzy z oczu.

Spójrz w oczy Trusi. Z jej oczu wygląda tęsknota. Tęsknota za własnym człowiekiem i kawałkiem swojego miejsca na ziemi. Mimo ogłoszeń, telefon w jej sprawie nie zadzwonił nawet raz. A szkoda, bo naprawdę warto ją poznać.

Tina to piękna, duża sunia, która błąkała się na wsi pod Gostyninem. Niestety wygląda na to, że nikt jej nie szukał. Teraz potrzebuje nowego domu, za który na pewno się odwdzięczy.

Czapi to urodzony model. A do tego zobaczcie jak się wystroił – specjalnie dla Was. Czapi szuka nowej rodziny i ma nadzieję, że mu w tym pomożecie.

„Żyliśmy we dwójkę od lat – ja i On. Wszystko robiliśmy razem: jedliśmy, spaliśmy, wychodziliśmy na dwór. Jak zawsze rano chciałem iść na podwórko, jak co dzień budziłem Go, żeby mnie wypuścił. Ale On wcale nie chciał wstać. Dobra, jeszcze trochę wytrzymam, a On niech odpocznie. Wtuliłem się w Niego mocno i bezpieczny zasnąłem. Niedługo obudził mnie chłód. Wtedy zrozumiałem! On jest zimny. Wiedziałem już, że to przyszła po Niego śmierć. Przecież nie mogłem oddać Go jej bez walki! Dotykałem Go zimnym nosem, lizałem po twarzy i rękach, szczekałem, żeby ją odgonić, rozpaczliwie trzymałem Go łapkami, żeby tylko nie odchodził. Bezskutecznie. Wreszcie zacząłem ją błagać, żeby nas nie rozdzielała. Prosiłem, że chcę iść razem z Nim. On będzie za mną tęsknił, a ja nie mam tu nikogo. Śmierć musi zabierać ze sobą też małe pieski! A jednak… odeszli – ona i On. Zostało tylko ciało. Nie wiem, ile upłynęło czasu, ani czy to były godziny czy dni. Nawet nie byłem głodny. Po prostu cierpliwie czekałem, że ona jednak zmieni zdanie i po mnie wróci, a ja znowu skoczę w Jego objęcia. Nie wróciła, a kiedyś tam otworzyły się drzwi. Zabrali Go, mimo moich protestów. Wygonili mnie na dwór, zamknęli nasz dom. Zobojętniałem. Wreszcie dotarło do mnie, że niedługo i tak się z Nim zobaczę, bo zostałem sam. I umrę… z tęsknoty, głodu i zimna… pod naszym wspólnym domem.”

Nie chcę litości! Chcę miłości!

Cudny, nie za duży, młodziutki pies (nie ma jeszcze roku).

Ma około półtora roku, jest malutkim, czystym pieskiem, który idealnie nadaje się na kanapowca.

Łezka jest trochę smutna. Jej świat rozpadł się. Pani zmarła, synek poszedł do adopcji a ona trafiła do DT gdzie jest kilkanaście psów i nie do końca jej to odpowiada.